കവിയും കാവിയും (KAVIYUM KAAVIYUM)

കവിയില്‍ അപൂര്‍ണതയുടെ വൈവിധ്യം
കാവിയില്‍ ഏക വര്‍ണത്തിന്റെ മുഷിപ്പ്

കവിയില്‍ പ്രതീക്ഷയുടെ ഉലയുന്ന നാളം
കാവിയില്‍ മുരടിച്ച സംതൃപ്തി

കവി മനുഷ്യനാണ്, ചലനമാണ്
കാവി നിശ്ചല ചിത്രം

കവി ആര്‍ത്തിരമ്പുന്ന തിരമാല
കാവി കടല്‍ മധ്യത്തെ ശാന്തത

കവിയില്‍ ജിജ്ഞാസയുടെ കുത്തിയൊഴുക്ക് 
കാവിയില്‍ അറിഞ്ഞതിന്റെ  ആലസ്യം 

കവിയില്‍ അസ്വാരസ്യങ്ങളുടെ മധുര സംഗീതം 
കാവിയില്‍ സ്വരച്ചേര്‍ച്ചയുടെ വിരസത 

കവിയില്‍ ഋതുക്കളുടെ ഭാവഭേദം 
കാവിയില്‍ പുറ്റ് കെട്ടിയ സമ ഭാവം 

കവിയില്‍ വിയര്‍പ്പിന്റെ ജീവിത ഗന്ധം 
കാവിയില്‍ ധൂപ ഗന്ധത്തിന്റെ വീര്‍പ്പുമുട്ടല്‍ 

കവിയില്‍ വളര്‍ച്ച, പരിണാമം 
കാവിയില്‍ വരണ്ട തത്വ ശാസ്ത്രം 

കവിയില്‍ തെറ്റിയ സമവാക്യങ്ങള്‍ 
കാവിയില്‍ ഒറ്റ സമവാക്യത്തിന്റെ വിരസാവര്‍ത്തനം 

കവി കൊയ്തത് ചോദ്യങ്ങളുടെ ധാന്യം 
ചോദ്യങ്ങളെ മെതിച്ചത് കാവിയിലെ ധ്യാനം 

കവി കാവിയാകേണ്ടതില്ല 
കാവിയില്‍ കവിയുണ്ടായാല്‍ മതി 

---സന്തോഷ്‌ കുമാര്‍ കാനാ 

A Brilliant Answer by a Student- Kavya Rawat

I am very proud as a teacher to share this answer written by my student, Kavya Rawat of Class XII at Kendriya Vidyalaya, Kathmandu in one of the Pre-Board exam answer papers of English in the year 2011.. Kavya is a very creative girl and an avid reader. In my career of a decade as a teacher of English I have come across many students who inspired me by their intelligence, goodness and by many other special traits, academic or non-academic. 

This answer is written to a question (write an article) on Social Networking Websites in the B-Section (Advanced Writing Skills) of the English question paper.

Here is her answer written in five to 8 minutes in the exam!!!

ENOUGH FACEBOOKING, FACE PEOPLE NOW

I know most of you will begin this article with a yawn; the number of anti-facebook, myspace, twitter articles are enough to start competing against the Indian population magnitude. But the creeping of abbreviations like "lol", "omg!!", "brb" in what used to be 'normal' face-to-face interactions is beginning to pose as an enormous irritant. Rather than just walk down four steps, an IM is more convenient nowadays; and why not, since most of the heads are anyways engrossed in friend-making, sanity-taking websites? Whatever happened to hand-delivered invites, announcements and birthday cards--nowadays, a tweet is enough when you've borne a child, gotten engaged or lost a parent!! May be we can be hopeful and witness world war-III being fought over wall posts with visions, deadly commenting from both sides!! People find 'love' online and are happy with just that. Phonebills if at all, only consist of net charges--no one makes a call or texts a message it seems. And people are happy--no, really--with this evolution.Somewhere along the (on-)line, the world transformed from a vibrant swirl of emotions to a digital mechanism of emotions. I agree with Charley's psychiatrist in the story THE THIRD LEVEL; this world is filled with insecurities and somehow, facebook became the means of escape. Hiding under a facade of 'coolness' our generation has indeed become 'cold'. Wake up!! There exists a world beyond social networks--an actual society, actual friends, actual people with actual problems and lives. There is poverty, burdens beauty and people with half-burnt faces to look at; do not take the bait and fall into this trap. Imagination is the only thing your computer lacks--don't let it take that away from you too.

                                                                   --Kavya Rawat

വീട്ടിലേയ്ക്ക് (VEETTILEYKK)

വീട്ടിലേയ്ക്ക്  മടങ്ങുന്നവരെ എനിക്കിഷ്ടമാണ് 
അവര്‍ പ്രകൃതിയോടൊപ്പമാണ് 

അവരില്‍ സ്നേഹത്തിന്റെ വറ്റാത്ത ഉറവയുണ്ട് 
അവരുടെ മുഖത്ത്, ശരീരത്തില്‍ നഷ്ടപ്പെട്ട യുദ്ധമുണ്ട് 
വീട്ടിലേയ്ക്കുള്ള വരവ് അവസാനത്തെ തുമ്പാണ് 

വീട്ടിലേയ്ക്ക് മടങ്ങുന്നവര്‍ കുട്ടികളാണ് 
അവരില്‍ അലച്ചലിന്റെ അഴുക്കുണ്ട് 
അവരുടെ വിയര്‍പ്പില്‍ കുട്ടിക്കാലത്തിന്റെ ഗന്ധമുണ്ട് 
ചിറകടിച്ചതിന്റെ ക്ഷീണം 

പ്രയാണത്തിന്റെ എല്ലാ ദശയിലും വീടിന്റെ മണമുണ്ട്, ഓര്‍മയുണ്ട് 
വീട് ശരീരം തന്നെയാണ് 
ശരീരം വിട്ട് പോകുന്നതുവരെ. 

                                                                                  --- സന്തോഷ്‌ കുമാര്‍ കാനാ

PARAYOO NIN GAANATHIL (How could you bring...?)Malayalam song with translation

പറയൂ നിൻ  ഗാനത്തിൽ
നുകരാത്ത തേനിന്റെ മധുരിമ എങ്ങിനെ വന്നു?

PARAYOO NIN GAANATHIL
NUKARAATHA THENINTE MADHURIMA ENGINE VANNOO?

നിശയുടെ മടിയിൽ നീ വന്നു പിറന്നൊരാ നിമിഷത്തിൻ
ധന്യതയാലോ?

NISHAYUDE MADIYIL NEE VANNU PIRANNORAA NIMISHATHIN
DHANYATHAYAALO?

പരമ പ്രകാശത്തിൻ ഒരു ബിന്ദു ആരോ നിന് നെറുകയിൽ
ഇറ്റിക്കയാലോ?

PARAMA PRAKAASHATHIN ORU BINDU AARO NIN NERUKAYIL
ITTIKKAYAALO?

കരളിലെ ദുഃഖങ്ങൾ വജ്രശലാഖയായ്
ഇരുൾ കീറി പായുകയാലോ?

KARALILE DUKHANGAL VAJRASHALAAKHAYAY
IRUL KEERI PAAYUKAYALO?

പറയൂ നിൻ ഗാനത്തിൽ കേൾക്കാത്ത രാഗത്തിൻ
മധുരിമ എങ്ങിനെ വന്നു?

PARAYOO NIN GAANATHIL KELKKAATHA RAAGATHIN
MADHURIMA ENGINE VANNOO?

ഇരുളിന്റെ കൂടാരമാകെക്കുലുങ്ങുമാറരിയ
പൂഞ്ചിറകുകൾ വീശി
വരുമൊരുഷസ്സിന്റെ തേരുരുൾ പാട്ടിന്റെ
ശ്രുതിയൊത്തു പാടുകയാലോ ?

IRULINTE KOODAARAMAAKE KULUNGUMAARARIYA
POONCHIRAKUKAL VEESHI
VARUMORUSHASSINTE THERURUL PAATTINTE
SHRUTHIYOTHU PAADUKAYAALO?

കനിവാർന്ന നിൻ സ്വരം
കണ്ണീരാലീറനാം കവിളുകളൊപ്പുകയാലോ?

KANIVAARNNA NIN SWARAM
KANNEERAALEERANAAM KAVILUKALOPPUKAYAALO?

പറയൂ നിൻ ഗാനത്തിൽ ആരും കൊതിക്കുമീ
മധുരിമ എങ്ങിനെ വന്നൂ?

PARAYOO NIN GAANATHIL AARUM KOTHIKKUMEE
MADHURIMA ENGINE VANNOO?

(This is one of my favourite Malayalam songs. Hats off to the writer, musician and the singer. I have made a humble attempt to translate the song here into English. If my translation fails to capture the beauty of the lyrics, kindly excuse me or correct me.)

How could you bring the sweetness of unsavoured honey to your song?

Is it because of the grace of that incredible moment you were born on the lap of the night?

Is it because someone dropped a bit of cosmic light on your forehead?

Is it because the heart's pains turned into pieces of diamond and pierced the dark?

How could you bring this hitherto unheard sweetness to your song?

Is it because of your harmony with the chariot sound of the imminent dawn

coming with a flap of its tender wings trembling the tent of darkness?

Is it because your gracious voice wipe the tear-streaked cheeks?

Tell me, How could you bring this envious sweetness to your song?

(Thanks to Sri. K.Satchidanandan for suggesting some corrections)

                                                                 ---by Santhosh Kumar Kana

You can listen to the song here"
https://www.youtube.com/watch?v=A-ZaDfUbIrQ 

വാക്കുകളുടെ വാ തുറക്കുമ്പോൾ...(VAAKKUKALUDE VAA THURAKKUMPOL)

പയ്യന്നൂരിൽ മഹാത്മജി നട്ട മാവുണ്ട്, മഹാ'ത്മാവ്' തന്നെ!!

'നോം' ചോംസ്കിക്കൊരു നമ്പൂരിച്ചുവ!!


നഗരത്തിൽ ഒരു നരേന്ദ്ര മോഡി പകർപ്പ് --മോഡി സിറോക്സ്‌!!!!!!!!!! !!!.


അയലത്തെ ചേച്ചിക്കൊരു  'പെറ്റ് ' അനിമൽ !!


അരി വാങ്ങുമ്പോൾ കടക്കാരൻറെ ഉറപ്പ്  :

"നല്ല 'വേവ്' ലെങ്ങ്ത്ത് ഉള്ള അരിയാ" !!!


ഈജിപ്തിൽ ഡാഡിയും മമ്മി തന്നെ !!!


എന്റെ നാടകം കണ്ട വിമർശകൻ:
"പോരാ, പക്വത വേണം. വളരെ അ 'മെച്വറാ' "!!!


ടുണീഷ്യക്കാരിയുടെ അല്പവസ്ത്ര ചിത്രം കണ്ടമ്മാവൻ:
"ഇവൾ മിസ്‌ തുണി ഇശ്ശ്യാ " !!!


നഗരത്തിൽ കണ്ടു:
"ഒരു കോടിക്കൊരു വില്ല",
മുഖം തിരിച്ചു, കഴി 'വില്ല'!!!!


പരീക്ഷാതലേന്ന് വിദ്യാർത് ഥിയെ ഞാൻ ഫോണിൽ :
"ഞാൻ നിങ്ങൾടെ മകന്റെ ഇംഗ്ലീഷ് ടീച്ചറാ"
വിദ്യാർത്ഥിയുടെ അമ്മ സംശയത്തോടെ വാദിച്ചു:
"പക്ഷെ, ശബ്ദം മാഷിന്റെതാണല്ലോ" !!!!!!


വനിതാ ഒട്ടൊയിലിരുന്ന് സുഹൃത്തെന്നോട്:
"ഇതാണ് പെണ്‍ ഡ്രൈവ്"!!!!


മൊബൈൽ കടക്കരാൻ:
"വരൂ ചേട്ടാ വരൂ ... നല്ല പിടയ്ക്കുന്ന  മൊബൈലുണ്ട് ,നോക്കു "!!!


വാക്കുകളുടെ വാ തുറന്നാൽ
എത്ര പല്ലുകൾ, നിറങ്ങൾ, വിടവുകൾ, രൂപങ്ങൾ !!!

താഴേക്കിറങ്ങിച്ചെന്നാൽ എത്രയെത്ര
ഊടുവഴികൾ, അത്ഭുതങ്ങൾ !!!!!

                                                            --- സന്തോഷ്‌ കുമാർ കാനാ 

എഴുതുന്നത്......(EZHUTHUNNATHU)

കണ്ടതിനെ കാണുന്നതു പോലെയാണ്‌ എഴുതുന്നത്.
ഒരു ദൃശ്യം, ഒരു വേദന, ഒരു നിഗൂഡത
ഒരുപാട് മനുഷ്യരിലൂടെ, ദൃശ്യ ങ്ങളിലൂടെ  ജീവൻ വെച്ച്
വ്യക്തമാകുമ്പോളാണ് എഴുതുന്നത് .

ഒരു കുടുംബത്തിന്റെ പലവിധ ദിനചര്യകളെ
പലതരം കുക്കർ വിസിലുകളിലൂടെ
പല ട്രാക്കുകളിലേക്ക് തയ്യാറാക്കാൻ
അലാറത്തിന്റെ സഹായമില്ലാതെ ഒരു സ്ത്രീയെ
തട്ടിയെഴുന്നെൽപ്പിക്കുന്നതു പോലെയാണ് എഴുതുന്നത്.

കനത്ത മഴയുള്ള ഒരു പ്രഭാതത്തിൽ
അൽപനേരം കൂടി പുതപ്പിനടിയിൽ ചുരുളാൻ കൊതിക്കുമ്പോൾ
പാഠശാലാ നിയമങ്ങൾ
പുതപ്പുമാറ്റി പുറത്തുവരാൻ നിർബന്ധിക്കുന്നതു പോലെയാണ്
എഴുതുന്നത്‌.

തിരക്കുപിടിച്ചൊരു ദിവസത്തിനൊടുവിൽ
വിയർപ്പിൽ ഒട്ടിയ കോട്ടും, സ്യൂട്ടും അഴിച്ചു വെച്ച്
ശരീരത്തിന്റെ ജനാലകൾ തുറന്നിട്ടാശ്വസിക്കുന്നതുപോലെയാണ്
എഴുതുന്നത്.

ഒരു വേദന ചീന്തിയ രക്തം
മഷിയായി പുറത്തു വരുമ്പോഴാണ്
എഴുതുന്നത്.

പലയിടത്തായി ചിതറിക്കിടന്ന ചിന്തകളുടെ ഇരുമ്പിൻ ശകലങ്ങൾ
ഒരു അദ്ഭുത നിമിഷത്തിന്റെ കാന്തിക സാന്നിധ്യത്തിൽ
ഒരുമിച്ച് ചേരുമ്പോളാണ്  എഴുതുന്നത്.

ഒരു പേനയുടെ സിരകളിൽ ഉറഞ്ഞു കൂടിയ
ചിന്തകളും, വികാരങ്ങളും
പ്രേരണയുടെ സന്തപ്തതയിൽ
താളുകളിലേക്ക് അലിഞ്ഞൊഴുകുമ്പോളാണ്
എഴുതുന്നത്.

ചിന്തയുടെ ഒരു വിത്ത് പരിചിതമായ  ഉർവര ഭൂമി(ക)യിൽ പതിക്കുമ്പോഴാണ് എഴുതുന്നത്

ഒറ്റവാക്കിൽ അത് പറയാനാവില്ല
എന്ന് തിരിച്ചറിയുമ്പോളാണ്
എഴുതുന്നത്.

                                                     -- സന്തോഷ്‌ കുമാർ കാനാ 

A WOMAN, A WEATHER

She sprouted the dormant seeds in me

I bloomed like jacaranda

My champak fragrance of yesteryears filled the air

And the milky sap dropped in fulfilment

Your windy evenings shook my branches

And I dropped the fruits hidden among my leaves and tender flowers

You shook my roots and we became one in my bark and branches

You were the wind in me

We were entwined, your wind and my branches, like smoke through hair

I fell on you in orgasmic submission like a tree felled.

She was affectionate downpour

She sprouted all that was dormant in me

Washed my dirty lanes afresh

She was the infinite sky

She was furious monsoon

She burnt me completely

Left me ashes

She thundered in my ears and echoed in my inner ears

She drowned my dreams and snatched my banks

She ripped apart my roof and tore apart my fluttering colourful flags

She denuded me, made my branches bare and the wind blew through me

like snake on me

She stifled me in her chill

Blurred my vision and choked my throat

She stole my sunshine and made me dull.

I became an ugly mess in your monsoonic downpours

I lost the initial fragrance kindled by you

I spread the stink of my undissolved residues

Many a feet splashed and rippled my calm

You washed me afresh

You burnt my tall tops in your thunderous spanks

You pelted me with your words and melted my hollow heaps

You fertiled my lap

Your summers scorched my bare body

You seeped through the pores of my hair

You threw mirage of myriad dreams

And parched my throat

The chill of your spurns numbed me

And I groped for warmth with stretched palms

Everything stood still brooding

I was the sun lost in the dense fog of your being

You all did something or the other to me

I wish I could capture in words my unseen bruises and unsung blooms.

                                               --- by Santhosh Kumar Kana

                                               (written on 16 Feb 2013, Kathmandu)

DINNER TABLE

I hate dinner tables with platters spread out

People with loud mouth

That’s where they dissect me

Pierce me with the forks and chew me but don’t digest me

They try hard over the dinner table

It’s for the mouthful they meet at the table

Though they catch big fish there I don’t bite the bait

I am served to all, spiced and chopped and sliced.

I am present by my absence….so they…. .

                                          

                                          -by Santhosh Kumar Kana