ഒരിക്കൽ വാക്കുകൾ എഴുതാൻ ഒരു ചുമരുണ്ടായിരുന്നു
ചന്ദനം തൊടാൻ ഒരു നെറ്റി
വിരൽ ചൂണ്ടിയാൽ ഭയക്കുന്ന തിന്മയുടെ നന്മ
പെട്ടെന്നുണങ്ങാത്ത പ്രണയ മുറിവുകൾ
കാത്തിരിപ്പിന്റെ ആശ്വാസ നിശ്വാസം
അല്പാല്പമായി ഇറ്റുവീണ അറിവിന്റെ സ്രോതസ്സിനോടുള്ള ആദരവ്
ഒന്നാകാൻ മാത്രമുള്ള കൂട്ടായ്മകൾ
ഊഞ്ഞാലാടാനൊരു മരക്കൊമ്പ്
കയ്യറിയുന്ന പണത്തിന്റെ ഓർമപ്പെടുത്തലുകൾ
മദ്യത്തിന്റെ ഹൃദയ സ്പർശം
വേഗത കുറഞ്ഞ മറവി
പണം മണക്കാത്ത മൈതാനം
കൈപ്പിടിക്കാൻ എന്തെങ്കിലുമൊന്ന്....
ഒന്നുകിൽ ഒരു തുണിസഞ്ചി, ഒരു നിലവിളക്ക്, ഒരു പതാക
ഒരു നീല ഞരമ്പോടിയ കൈ
പകച്ചു നിൽക്കുന്നു ഞാൻ
ഭ്രാന്തനായി,
ചെറുജീവിയായി.
-- സന്തോഷ്‌ കുമാർ കാനാ
No comments:
Post a Comment